Wissink Audiotolk is ontstaan uit de gedachte dat alle mensen het recht hebben om te communiceren met hun medemensen. Mensen kunnen zonder communicatie niet leven. Communicatie is een recht en geen gunst. Daarnaast leeft nog steeds bij veel mensen de gedachte dat als je doof of slechthorend bent je wel gebarentaal in de een of andere vorm zal spreken! Of zoals ook vaak wordt gedacht dat iemand die slechthorend is wel zal kunnen “liplezen”. Dat het percentage wat mensen kunnen aflezen veelal bijzonder laag is kan men zich amper voorstellen. Om meer mensen hun recht op communicatie te kunnen laten gelden is Wissink Audiotolk opgericht.
Wissink Audiotolk is opgericht op 1 september 1996 door Marie-José Wissink. Ver daarvoor had zij al veelvuldige contacten in het vrijwilligerswerk met doven en slechthorenden. Het werd al snel duidelijk dat er een grote behoefte bestond aan een audiotolk. Mensen stelden vaak de vraag, “Zou je even willen opschrijven wat er wordt gezegd?” Natuurlijk wilde zij dat wel doen. Weer een tijd later was de vraag die daarop volgde; “Zou je het ook willen typen wat er wordt gezegd?” Natuurlijk kon dat en bovendien was het voor veel ouderen met name een prettige bijkomstigheid dat men voor een groot lettertype kon kiezen als je typte met behulp van een laptop. Dus een laptop gekocht. Meer dan 5000,= gulden moest ze ervoor betalen. Een rib uit het lijf van een vrijwilligster. En zoals u zich kunt voorstellen, de volgende vraag kwam al even snel, “Zou het niet fijn zijn als je ook nog eens heel zou kunnen typen?”. Natuurlijk….. het probleem was echter dat ze geen velotype had, en ook al had zij die wel gehad, dan wist ze er nog niet mee om te gaan. Daarnaast was een velotype nog duurder dan een laptop en ook het leren velotypen was niet gratis.
Om wat ondersteuning te krijgen voor haar “vrijwilligerswerk” schreef ze aan allerlei verenigingen, lagere overheden, overheidsinstanties, vrijwilligersorganisaties, “dovenclubs”, Lisv, Cvz en wat ze verder maar bedenken kon aan betrokkenen in de “dovenwereld” brieven, met een wel heel vriendelijk verzoek om wat steun voor haar ideaal, namelijk; “mensen hun recht te laten gelden om met hun medemensen te kunnen communiceren”. Ondanks dat iedereen het nut wel inziet van de audiotolk is de financiële steun tot op dit moment nog niet gekomen. Uiteraard heeft Marie-José wel veel steun gehad van allerlei mensen en dat is eigenlijk nog belangrijker dan geld.
Omdat vertaald moet worden wat gehoord werd de naam audiotolk gevonden. Audio – audire staat voor horen en tolk staat voor vertalen – doorgeven. Er wordt veel gebruik gemaakt van het woord schrijftolk, maar dit woord doet tekort aan het beroep van de audiotolk. Je kan niet alleen maar “platte tekst” doorgeven. Er is ook nog een context. Je kan niet alleen een “doorgeefluik” zijn, ook al zou je dat soms wel eens willen. Je bent en je blijft nu eenmaal mens net zoals je cliënten. De naam is uiteraard niet het belangrijkste. Het belangrijkste zijn de cliënten. Doven, slechthorenden, doofslechtzienden en horenden.
Omdat het beroep audiotolk niet bestond in Nederland was er ook niets aan opleidingen of ervaringen van andere mensen. Marie-José is daarom eerst maar gestart met een cursus velotypen bij Margot de Vreede. Margot had veel ervaring een bleek een uitstekende velotype-lerares te zijn. Dat was de eerste stap. Maar omdat niet duidelijk was welke opleidingen er nog meer nodig waren, is Marie-José een aantal cursussen Nederlands ondersteund met Gebaren gaan volgen bij Beppie en Wim Maljers uit Alphen aan den Rijn die bijna haar buren waren. Omdat ook dit nog niet genoeg was heeft zij ook nog allerlei andere cursussen, opleidingen, lezingen en seminars gevolgd. Een kleine greep; opleiding tolk vertaler waarbij de vreemde taal buiten de beschouwing werd gelaten, cursus spraakafzien, allerlei informatieve bijeenkomsten over alle soorten van doofheid en het gebruik van hulpmiddelen, een cursus logopedie, een vervolgcursus Nederlands op mbo niveau, een cursus notuleren. En dat allemaal in een tijdsbestek van ongeveer twee jaar. Vooral de ervaringen die zij had opgedaan tijdens haar vrijwilligersperiode kwamen nu goed van pas. Wat er overbleef was een audiotolk, die in de praktijk haar tolkvaardigheden nog moest leren. De kritiek van sommige van haar cliënten lieten meestal niets te raden over. Maar van die kritiek leerde ze juist het meest. Vooral wat ze juist wel en niet moest doen. Het resultaat was wel een zeer uitgebreide kennis op velerlei gebied.
Na een periode van ruim twee jaar zelfstudie en hard werken kreeg Marie-José via het toenmalige Lisv haar erkenning als audiotolk en mocht ze officieel gaan tolken voor haar doelgroep. Het was voor haar ook erkenning voor alle moeite en inspanning om een ideaal gestalte te geven. Het was ook een morele vergoeding voor al die financiële aderlatingen die je als beginnend ondernemer moet ondergaan. Dat was medio 1996.
In het eerste jaar werd gestart met één cliënt, een student aan de universiteit, drie avonden per week telkens twee uur. Daarna begon het langzaam maar zeker als een locomotief op gang te komen. En eenmaal op drift was die locomotief niet meer te stoppen. Vanzelfsprekend is dat erg leuk maar het wordt al gauw minder leuk omdat je niet alle tolkopdrachten kan aannemen. Je kunt jezelf nu eenmaal niet in tweeën delen en ook niet iedereen heeft daarvoor begrip. Vooral ook omdat Marie-José het standpunt ingenomen heeft van “wie het eerst komt wie het eerst maalt” ook al is dat in haar eigen nadeel. Zij vindt dat je een gemaakte afspraak moet nakomen. Dat betekent dat als je een cliënt die op 100 km afstand woont eerder is dan iemand die op 10 km afstand woont toch voorrang heeft. Het doet er verder niet toe of mensen een audiotolk of een gebarentolk aanvragen. Alle aanvragen worden op dezelfde wijze behandeld. Voor vele cliënten is de audiotolk inmiddels een begrip. Een niet meer weg te denken vorm van dienstverlening. Door de jaren heen heeft Marie-José veel ervaring opgedaan op dit nieuwe werkterrein. Na acht jaar ervaring heeft zij inmiddels alle tolksituaties wel meegemaakt. Deze kennis kan gelukkig weer worden doorgegeven via de Hogeschool van Utrecht waar Marie-José als gastdocente met veel genoegen haar kennis en ervaring een hele poos kon doorgeven. Het is een kroon op het werk van Marie-José als zij de eerste studenttolken kan afleveren. Door haar drukke werkzaamheden moest zij echter weer stoppen met het lesgeven. Verbazingwekkend is het dan ook dat het CVZ begin 2002 een brief verstuurt met het standpunt dat zij over een bepaalde tijd alleen nog gediplomeerde audiotolken zullen erkennen!!!!! Op 1 september 2001, precies vijf jaar later neemt Wissink Audiotolk haar eerste audiotolken in dienst. Per 1 september 2002 is de eerste tolk gebarentaal in dienst gekomen. In iets meer dan acht jaar tijd is Wissink Audiotolk uitgegroeid van een een-vrouws-bedrijf naar een volwaardige tolken-bemiddelings-organisatie. Medio september 2002 zal Wissink Audiotolk verhuizen naar een “echt” kantoor. Hiermee zal de professionalisering van het bedrijf weer een stap gevorderd zijn.
Om zorg te kunnen blijven dragen voor haar werknemers, wordt een personeelsbeleid gevoerd, waarin plaats is voor betrokkenheid bij het goed functioneren van alle werknemers. Iedereen moet in staat zijn en blijven om zich in de passie voor het eigen vak te kunnen uitleven. Tenslotte zijn het de werknemers, die een onuitwisbare bijdrage leveren aan het succes van Wissink Audiotolk. Als uitgangspunt voor een gezonde en stimulerende werkomgeving streeft Wissink Audiotolk ernaar dat haar werknemers zich voortdurend kunnen ontplooien en ontwikkelen. Het geven van zoveel mogelijk eigen verantwoordelijkheid wordt daarbij gezien als een belangrijke pijler. Dit met als doel zowel eigen initiatief te stimuleren alsook een belangrijke mate van betrokkenheid te bewerkstelligen. Daarnaast verwacht Wissink Audiotolk van haar werknemers, dat zij een multidisciplinaire inzetbaarheid ontwikkelen. Binnen Wissink Audiotolk bestaat de intentie een aantal productgroepen te ontwikkelen, veelal vanuit de directie geïnitieerd, waar een beroep gedaan wordt op de specifieke kwaliteiten van de werknemers. Uiteraard bestaat binnen Wissink Audiotolk de mogelijkheid tot training en (bij)scholing, indien dit voor de ontplooiing van de werknemer binnen het bedrijf wenselijk dan wel noodzakelijk is. Door het grote tekort aan audiotolken is Wissink Audiotolk dit jaar gestart met het vergoeden van een groot deel van de opleidingskosten van een geselecteerde student audiotolken. De opleiding voor audiotolken, die op een haartje na afgeblazen werd omdat er te weinig aanmeldingen waren, liep spontaan vol naar het maximaal gewenste aantal na een zeer snelle actie. Door het voeren van een gerichte reclamecampagne en het voeren van veel mondelinge en telefonische gesprekken bleek dat ontzettend veel mensen enthousiast op het beroep audiotolk reageerden. Aan een selectieve groep studenttolken is inmiddels een studieovereenkomst en een arbeidsovereenkomst aangeboden. De kandidaten hebben zich verplicht tenminste twee jaar als audiotolk bij Wissink Audiotolk in dienst te komen.
Om een zo groot mogelijke betrokkenheid van werknemers te verwerven bij het bedrijf krijgen alle werknemers eerst een tijdelijk dienstverband en daarna meestal een vast dienstverband aangeboden. Het dienstverband is ingevoerd om de betrouwbaarheid van elke tolkaanvraag zoveel mogelijk te waarborgen. Werknemers zijn immers in dienst en hebben zich bereid verklaart een bepaald aantal uren te werken. Iedere werknemers geeft vanaf het begin aan hoeveel uren per week hij/zij wil werken en op welke dagen. Daarnaast verplichten zij zich ook om tenminste een keer per maand een avond te werken en tenslotte is iedereen 7 dagen per week 24 uur per dag inzetbaar tenzij vooraf duidelijk is aangegeven welke dag men persé niet wil werken. Verder wordt aan mensen gevraagd in welke situaties men liever niet wil werken.
Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen gebarentolken en audiotolken. Er wordt van iedereen verwacht dat hij/zij zijn plicht doet en iedereen heeft dus ook dezelfde rechten. Er wordt geen verschil gemaakt tussen mannen en vrouwen, tolken gebarentaal of audiotolk en jong of oud. Er wordt wel verschil gemaakt in ervaringsjaren. Vier jaar lang krijgt men na elk jaar ervaring een behoorlijke salarisverhoging.
Er moet nog veel werk worden verzet voor wat betreft de voorlichting over Wissink Audiotolk maar vooral over de audiotolk en in zekere mate ook over de gebarentolk. Er moet nog veel bekendheid worden gegeven aan de (on)mogelijkheden van een audiotolk omdat er nog steeds veel vooroordelen in de ronde doen.
Het bedrijf werd begin 21ste eeuw opgeheven.